Romani fillon me një pamje të dhunshme: Një burrë gjendet i varur kokë poshtë në një kënd lojërash të një lagjeje të rrënuar të një metropoli gjerman. Është Abel Nema, një fenomen gjuhësor që di dhjetë gjuhë, por që rrallë e dëgjon t i përdorë ato në bisedat e përditshme. E përditshmja e këtij të riu nga Ballkani, i cili është arratisur prej vendit të tij për shkak të luftës, është e vetmuar, megjithë aftësitë e tij të jashtëzakonshme dhe gatishmërisë së shumë njerëzve për ta ndihmuar. Ai përpiqet disa here të zërë vend nëbotën e re, punon si përkthyes, si mësues, shëtit vendin dhe shtetet fqinjë, e prapë se prapë mbetet jashtë saj. Kapitull pas kapitulli zbulohen copëza nga jeta e tij dhe nevojitet durimi i një arkeologu për të krijuar prej këtij mozaiku ndodhish, personazhesh, fjalish të paplota apo fjalësh një tablo.