Ky libër është përmbledhja e leksioneve të folura, po kurrë të shkruara, mbajtur nga Eqrem Çabej në vitet shkollore 1971-1973 në Universitetin e Prishtinës për studentët e ciklit pasuniversitar. Këto leksione u patën incizuar në magnetofon e u patën zbardhur atëhere dhe u qenë shpërndarë studentëve në trajtën e një dispence të shaptilografuar. Kjo vepër është pra në zanafillë një tekst për studentët. Dhe ky është botimi i parë në trajtë libri e u vjen botimeve shqiptare në një moment të volitshëm e të dobishëm, sepse ai përcakton atë standard me të cilin duhet të përballet gjuhësia jonë bashkëkohore, standard i cili do të shërbejë për shkrandjen e mëtimeve nga gjithfarë gjuhëtarësh-popullorë, por edhe ëndrrash nacional-ideologjike e gjykimesh amatore që nuk e kaptojnë dot vaun e përsiatjeve pa krye. Duke qenë një “hyrje në studimin krahasimtar të gjuhëve indoeuropiane”, si e përcakton vetë autori, familje gjuhësh ku bën pjesë edhe shqipja, ai është i thjeshtë e i qartë për çdo lexues, si edhe për nxënësit e studentët që duan të kuptojnë se ku e ka vendin gjuha shqipe mes gjuhëve të tjera