Studiuesi e konsideron këtë një program ikonografik, një situatë arkitekturore mbi të cilën hedh shumë pyetje për analizë: si mund të përligjej ideologjikisht prania enigmatike, në dukje e pamundur dhe kundërthënëse e këtyre elementëve të huazuar prej sintaksës tradicionale të arkitekturës së krishterë dhe pagane, në projektin e një ndërtesë të njohur si paradigmë e neoklasicizmit sovjetik në Shqipëri? Kush e kishte ideuar planimetrinë e çuditshme dhe programin ikonografik me përmbajtje fetare? Ishtë bërë me miratimin e censurës së dy regjimeve totalitare, apo bëhej fjalë për një akt subversive që i kishte shpëtuar regjimit? Përse nuk ishin përdorur simbolet e njohura të ikonografisë socialiste? Të gjitha këtyre shqetësimeve, e pyetjeve Qendro i përgjigjet në kapituj respektivë në librin studimor e analitik “Kinostudio “Shqipëria e vjetër”, duke iu afruar enigmës, së paku të strukturës së ndërtesës si dhe domethënies ideologjike të kohës me bindjen se, parë nga lart, kjo godinë nuk i përgjigjej asnjë natyre tjetër, veçse si objekt kulti të krishterë.