Pa dyshim Maximilian Lambertz-i është i vetmi ndër albanologët e huaj që iu kushtua jo vetëm gjuhës shqipe, arkeologjisë historisë etnologjisë por dhe njërës prej dijeve më të vona të saj, folklorikës. U mor thuajse me të gjitha format e shfaqjes së traditës gojore: në poezi e në prozë, me përrallën këngën rituale eposin heroik legjendar të cilit i kushtoi studimin Epika popullore e shqiptarëve”- Die volk sepik der Albaner” (Halle 1958) një prej monografive më të rëndesishme të traditës së studimeve për ciklin e kreshnikëve përkthyer për nevojat e studiuesve prej gjuhëtarit shqiptar E. Çabej në vitet 1970 dhe mbetur në arkivat e instituteve të trashëgimisë deri në fundin e shekullit të kaluar.