Shekulli XX për gjuhësinë mund të konsiderohet si shekulli i artë sa i takon zhvillimeve në fushë të metodave. E para dhuratë e këtij shekulli qe dallimi mes preskriptivizmit dhe deskriptivizmit gjuhësor. Zhvillimet e mandejme të metodave e sidomos qasjet e Sociolinguistikës bënë të mundur që dikotomia mes ligjërimit të shkruar dhe atij të folur të vërehej si pjesë e proceseve aktive gjuhëfarkuese, së bashku me ndryshimet në rrafshet e tjera. “Tej Prologut” i kushtohet i gjithi çështjeve te metodes në studimet e realiteteve tona gjuhësore. Pa paragjykim e duke iu përmbajtur bindjes se përcaktimi i metodës kushtëzohet kryekëput nga vrojtimi i fakteve gjuhësore konkrete.