Duke u nisur nga fati i dhimbshëm i të atit të zhdukur në kampet naziste, Kish eksploron fatet njerëzore, të errëta e misterioze, gjatë një epoke të specializuar në zhdukjen pa lënë gjurmë të njerëzve. Për të arritur këtë fshirje-llahtar duhej më parë shpërfillur njeriu si i tillë, çdo njeri i marrë në veçanti duhej kthyer në diçka të parëndësishme, që mund të flakej tej. E gjithë vepra e Kishit sillet rreth kësaj bire të zezë me përmasa kolosale, kësaj shlyerjeje të njeriut, të individit. Një varr për Boris Davidoviçin përmban shtatë tregime që, për nga subjekti, janë të ndërlidhur, por njëkohësisht kanë integralitetin dhe mëvetësinë e tyre, e të gjithë së toku stisin “kapituj të një historie të vetme”. Tregimet janë shkruar me një mënyrë që synon dokumentaritetin dhe montazhin, ku faktet dhe fiksionet ndërthuren e zëvendësohen ndër vete.