Pjesë nga libri: ... Mandej pa e patur mendjen i shkoi nga pas dhe u ulën në një kolltuk pranë dritares, ku për një grimë qëndruan në heshtje, duke vështruar dëborën që binte. Më në fund, Betina ngriti sytë e gjelbër drejt Ivos. Ishte zbehur e tëra, ndërkohë që e vështronte me vëmendje dhe ai e mori dhe e shtrëngoi ngadalë në krahë. Betina nuk kundërshtoi, sikur ta kishte kuptuar se kishte nevojë për Ivon, ashtu si edhe ai për të. Ndjeu shtrëngimin e dridhur të tij tek priste të dëgjonte çfarë do t'i thoshte.