Informacion i përgjithshëm rreth librit Heinrich Boll besonte se një shkrimtar duhej të vepronte si ndërgjegjja e kombit të vet dhe kurrë nuk hoqi dorë nga zhbirimi i çështjeve më të ndjeshme në psikikën dhe kujtesën kolektive sidomos lindja e nazizmit në vitet 30-të. Në këtë roman, ai shkon deri në vitet 60-të, kur Gjermania arriti kulmin e boom-it ekonomik; ai thekson se shpirti dhe dëshira për tu pasuruar në periudhën e boom-it të pasluftës dhe zgjerimi grabitqar kapitalist është po ai që ka shtyrë dhe ngritur shpirtin e nazizmit. Personazhi kryesor, Leni Gruiten Pfajfer, është një grua e bukur dhe e ndjeshme, por e paaftë të kuptojë gjithçka që është abstrakte, kompromis apo retorikë boshe. Në pjesën më të madhe të romanit, ajo është një protagoniste jo e drejtpërdrejt, por gjithë karakteristikat dhe veprimet e saj paraqiten nga një grup i madh personazhesh të tjerë, dëshmitarë të jetës së saj, të jetës së tyre, por edhe të epokës që përjetojnë. Krejtësisht naive dhe pa kuptuar nazizmin e racizmin, Leni dashurohet me një të burgosur rus, Lev Koltovskin, me të cilin do të ketë edhe një fëmijë. Fundi i luftës së dytë botërore, do ta gjejë Lenin të vetmuar; fillimi i boom-it ekonomik, si për ironi të fatit, në prag të rrënimit dhe të daljes nga shtëpia, të cilën e ka kthyer në një strehë për emigrantë të varfër. Do të jenë po këta emigrantë, punëtorë të pastrimit të qytetit, plehraxhinjtë që ajo i kupton vetëm si qenie njerëzore, pa njohur asnjëlloj diskriminimi, që do ta ndihmojnë në ditët e vështira të kapitalizmit modern. Me një ironi dhe sarkazëm si rrallëkush, Boll-i përdor teknikën e një parodie, ndjek një strukturë pseudodokumentare, ku nuk ngurron të fusë dokumente heterogjene, origjinale ose të rreme, deri edhe zërat e fjalorit, raporte burokratike, artikuj gazetash, kapituj të një manuali ushtarak nazist, letra zyrtare. I botuar më 1971, i nderuar me çmimin Nobel më 1972, u bë bestseller ndërkombëtar për një kohë fare të shkurtër duke përçuar në gjithë botën jo vetëm rrëfimin e një lufte të tmerrshme parë kësaj radhe me sytë e një gjermani, por falsitetin e shoqërisë konsumeriste, kapitalizmin e egër, që shfaqet si demokraci.